Bilesin ki Ancak Aşk Temizler Putun Bulaştığı Bir Kalbi
Her asilik bir asalet gizler bağrında,
Bilirim…
“Gönlümü asi bir tohuma gizleyerek toprağa gömüyorum”
Korkak gölgelerin esiri etmeden…
Bir sen, bir Ebu Zerr yalnızlığıdır, sükûtum.
Bir sen, bir Ebu Bekir sadakatidir, yoldaşım.
Hoyrat kelimelere yüreğimi kapatalı çok oldu.
Verasız niyetle yola revan olmayalı…
Bir şair girer araya,
(Eskiden kalan mısralarla)
“Islanır buz tutan gözlerim
Tenime kardelen kokusu değince.”
Duvar diplerinden dile yansıyan,
Gölgeden beri yüreklere ithaf.
Kelimelerime güneşin sıcaklığını,
Badiyenin ufkunu,
Gecenin ürperten,
Ürperten ve ruha can katan ışıltısını katarak sesleniyorum.
Biraz ürkek, biraz yabancı…
Ulaşılması imkânsız sevdaları,
Pervasızlığını güldeki dikenleri…
Yıprattığımız hakikatleri muska yap kalbine,
Putlardan yükselen mabetlerden,
Küllerinden kurulan cümlelerden,
Sakındır kendini.
Sakındır hadi…
Bir manifesto olsun “yol”umuza,
Bilesin ki,
Ancak aşk temizler,
Putun bulaştığı bir kalbi.