TAMAM DA BEN NE YAPAYIM? / Köşe Yazısı - Emrah KAR

Bir mum yak mesela. Aydınlansın karanlık odan 

En yakınından başla nasihat etmeye 

Gönlümüzün kıraç toprakları yeşersin 

Ve hiç bekleme, durma yerinde 

Kanını merhamete kaynatan rabbine hamd et. 

Mutlaka yapacağın bir şey vardır 

Henüz son nefesin yağmalanmadan 

Elinden geleni yapmaya başla ilkin 

Yapamazsan dilin diriltsin, tozu gitsin inançsızlığımızın 

Hiçbir şey yapamazsan da boş durmasın kalbin. 

Yolda ol, yoldakileri yitirmeden yürü 

Tut o tutarlılığın elinden 

Yalnız olma bu mimsiz medeniyete karşı 

Bana modernizmden değil doğacak güneşlerden söz et. 

İnanmakla başla… İnanmak diyorum… 

İnanmak ki bir çağlayan misali 

Hiçbir sed onun gürül gürül akışına mani olamaz. 

“La ilahe illallah” demeye başla ki 

Yıkılmaz denilen o putlar kum tanelerine dönüşsün 

Katı kalplerimiz merhametle atmaya başlasın. 

Evet, yapacağın çok şey var, tarih şahittir buna 

Bir hendek kaz günahlarına 

Sabret, tevekkül et, tahammül et sıkıntılarına 

De ki: Sabahın Rabbine sığınırım 

Ve Umut ile bak yarınlarına…