Adem'in Varisi Hüseyin: Şehadet - Ali Şeriati

24.02.2016 10:06:37
Adem'in Varisi Hüseyin: Şehadet - Ali Şeriati

 Adem'in Varisi Hüseyin: Şehadet - Ali Şeriati

Merve Şimşek, Kitaphaber için kaleme aldı.

Ali Şeriati bu eserinde insanlığın başlangıcından ahir zamana kadar devam eden bir savaştan bahsediyor… Tarih boyunca karşı karşıya savaşan iki saf vardı ki, (Hak ile batıl, adalet ile zulüm, Tevhid ile şirk, iman ile küfür, ezilenler ile ezenler) iki mirasın, iki kanadın liderliğini üstlenmişti. Habil ile Kabil, Musa ile Firavun, İbrahim ile Nemrut, İsa ile Kayser, Muhammed ile Kureyş, Ali ile Muaviye… Şimdi ise Hüseyin ve Yezid. Ve yarın başka Hüseyin'lerle başka Yezid'ler, başka Aşura'larda ve başka Kerbela'larda devam eden silsileler.

Yazar adeta bütün bu mücadeleleri, iman ve küfrün savaşını tarih sahnesinde seyrettiriyor bizlere. İnsanı derin bir tefekkürün içine çekip, yaşanan sahnenin içindeymişsiniz hissini uyandırıyor.

İşte o tefekkür sahnelerinden bir örnek:

“Tarihte birden bire bir olay vuku buluyor: İslam!

Ansızın Hira’nın yüksek burcundan bir kıvılcım, kurak ve susuz bir çölde teslimiyetle yayılıyor. Bir çoban peygamber, halk arasından ümmetin içinden bir ümmi, tüm ezilenlerin arzularının bir tecellisi.

Tufan diniyor ve tarih yeniden yola koyuluyor…

Tarih artık yalnızca tek akıma tanıktır: İslam.

Tek toplum: Ümmet.

Tek ayrıcalık: Takva.

Tek milliyet: İman.

Tek sınıf: Mü’min.”

Ve daha bunun gibi birçok sahneyi böylece tefekkür etme şansını yakalayabiliyoruz kitabın her bölümünde.

Yazar yine kitabın bir başka bölümünde bizleri İslam tufanından sonralarına götürüyor. Önce Hz. Ali ve şehadeti. Hz. Hasan ve en nihayetinde Hz. Hüseyin’in mücadelesi. Hz. Peygamberin ölümünden henüz 50 yıl geçmişti ki Hüseyin devrimi korumakla sorumlu idi ve elinde silah ve güç namına hiçbir şeyi yoktu…

Konu Hüseyin’in şehadetine geldiğinde kendimizi yeniden müthiş bir tefekkür sahnesinde buluyoruz:

“Muhammed’in omuzları, sırtı ve dizleri üzerinde büyüyen Hüseyin, Muhammed’in Medine’sinden çıkar tek başına İbrahim’in Mekke’sinden Nemrud'un varisine saldırır, kimsesiz! Sonuç! Yüzyıllarca yine yenilgi, yine şehadet! Hüseyin acının ve yalnızlığın bir timsali olarak çölde durmakta:

Ne geri dönüyor. Nereye dönsün ki?

Ne ileri gidiyor. Nasıl gitsin ki?

Ne savaşıyor. Neyle savaşsın ki?

Ne konuşuyor. Kiminle konuşsun ki?

Ne de oturuyor, çünkü… Asla!

Dikilmiş ve bütün cihadi yalnızca DÜŞMEMEK!”

Hüseyni şehadeti, insanın içini titreten bu cümlelerle anlatıyor.

Kitabın önemli bir bölümü ise tamamen ‘Şehadet’e ayrılmış. Şeriati, Hüseyin’i Hüseyin yapan kendini adadığı davanın büyüklüğünden bahsetmeden ve ‘şehadet’ anlaşılmadan Hüseyin’in yüklendiği misyonun anlaşılamayacağını vurguluyor. Ona göre Şehadet, eritici bir aşk ile derin ve anlaşılması güç bir bilginin karışımıdır. Şeriat öyküsü biraz duygusal, biraz coşturucu, biraz da aşkçadır. Ruhu ateşe sürükleyerek mantığı felce uğratır, konuşma gücünü azaltır, düşünmeyi güçleştirir.

İşte tam burada çok önemli ve isabetli bir tespitte bulunuyor merhum Şeriati; Hz. Peygamber’in ekolünde yetişenlerin 3 gruba ayrıldığını söylüyor.

1. Grup, sapmalar karşısında dayanamayıp haykıranlar ve öldürülenler; Ebu Zerr, Ammar, Abdullah bin Mesud gibi olanlar.

2. Grup ise Müslümanların zora düştüğü, Allah’ın şeytandan, celladı şehitten, geceyi gündüzden ayırt edemeyecek kadar fikir karmaşalarının yaşandığı bir dönemde yeni düşünce ve yönelimler üretenlerdi. Bunlar, cenneti cihad meydanlarında arayacakları yerde güvenli mekanlara çekilerek nefis arındıranlar… Bunlar zulmün ayakları altında intihar eden en kötü unsurlardır. Maalesef bunlar onurlu bir şekilde sahneden çekilen sahabilerdir.

3. Gruba gelince, bunları da çok açık bir dille ifade ediyor yazar; Bedir, Uhud ve Huneyn’de kazandıkları tüm değerleri, doğruca Muaviye’nin ‘Yeşil Sarayı’na götürüp pazarlayan ve karşılığında para alan kimselerdir.

Yazar, bu üçüncü gruba haklılık payının bulunduğu sert eleştirilerini yöneltiyor. Ardından şunları da ekliyor: Düşman ne yaparsan yapsın kalplerde ve beyinlerde yaşayan inancı öldüremezdi. Belki Ebu Zer’i uzak bir köşede öldürdüler fakat onun çığlık ve sloganlarını asla. Bu inanç yaşadıkça Ali’ler şehadetten sonra bile ölmez! Bu ikisi ölürse (yani kalp ve beyinlerdeki inanç) Ali’ler ölmeden şehit edilmiş olur!

Evet, belki imanı tamamen ortadan kaldıramamışlardı fakat bunun yerine Allah ve İslam adına halkın içine 2 kanser attılar. Mürcie ve Cebriyye.

Bu ekollerin ortaya atılmasındaki amaç ise öz bir dille sunuluyor: "İslam’ın devrimci ruhunu öldürmek."

İşte tam da bu kargaşanın ortasında Fatıma’nın evinden yalnız başına bir adam Ümmeti Muhammed’e tekrar şehadeti öğretiyordu. Çünkü O hem acının varisidir, Adem’in, İbrahim’in, Muhammed’in tek varisi!

Özetle diyebiliriz ki; fikirlerinin bedelini kanıyla ödemiş merhum yazar Şeriati, kitabında bizlere birçok hakikatle birlikte "Şehadet"i haykırıyor.

Şehadetten sonra ne olması gerektiği ise Ali Şeriati'nin dillere pelesenk olmuş şu cümlelerinde özetlenmiş: “Gidenler Hüseyni bir iş yapmıştır. Kalanlarsa Zeynep gibi davranmalı. Yoksa Yezididirler!”

Şehit, bunca ağır mesajı zihinlerimize, kalplerimize bir sorumluluk olarak yükledikten sonra, sanki ‘boş durmayın, çalışın, çabalayın, zafer yakındır’ dercesine kulağımıza fısıldar: Hayat, İman ve Cihattır!

Allah O’ndan razı olsun.

Adem'in Varisi Hüseyin:Şehadet, Ali Şeriati,Fecr Yayınları

Kaynak:Kitaphaber.com

Bu haber toplam 3164 defa okunmuştur
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Bu habere henüz yorum eklenmemiştir.
Diğer Haberler

İMSAKGÜNEŞÖĞLEİKİNDİAKŞAMYATSI
04:2205:4411:4514:5817:3418:49

Tüm Hakları Saklıdır © 2013 Eğitimle Diriliş | Sitede yayınlanan yazıların sorumluluğu yazarlara aittir. Kaynak gösterilmeden yayınlanamaz.